Bahar ve qahar

17.03.201619:20

Aziz anayurtımnıñ baharini sağındım.

İssingen havadan kökke köterilip, başı aylanğan deliqanlı rüzgâr endi üşütmey, aksine ılıq nefesinen tarlalardan ve otlaqlardan bereketli topraq ve şifalı nebatatnıñ qoqularını ketire ve qıştan kelip qalğan kökrek tarlığını aça. Yüzümni yelge taba çevirem ve qulaqlarımda tek onıñ şuvultısını eşitem. Rüzgâr maña qırlarda, yalıda, deñizde ve dağlarda canlı-cansız bütün mahlüqatnıñ uyanıp başlağanını, çilleni çıqarğanına ve qara qışnıñ savuşqanına quvanıp, şükür etkenini bar sesinen beyan ete. Özü de meni qucaqlay, çoqtan körmegen eski dost kibi, de bir yandan, de öbir yandan ite-qaqa, qaşanıp kibi şaqalaşıp tura, yanımdan ayırılmaq istemey.

Nazarımnı alma, qaysı, erik, şeftali, kirez, badem bağçalarına çevirem ve ince ilikli, şeffaf yapraqlı, zümrüt tüslü tereklerniñ, qanatlı haşerat-ı mubarekke selâm bergenini körem. Asırlarnıñ sırlarını saqlağan muqaddes toprağımız ile hayat ve haber bağını tamırları vastasınen qurğan bu ince belli narin terekler, öz çiçeklerniñ nazik beyazlığınen, tez yürüşlü parça-parça bulutlarnıñ parlaq beyazlığına qarşı, sañki dersiñ, yarışa.

Alçaqgöñüllü topraq ise, Navrez bayramı arfesinde özüni aqbardaqlarnen yaraştırıp, soñra, aq çereli utançaq yaş kelinniñ yanaqları dayın lâlelernen qızara, Hıdırlezge yaqın, peyğamber dügmesi ve gül qoqusını saçqan yetmiş yedi renkli, biñ qatmerli fistan kiye ve küneş nurlarınen yaldızlanıp, Yüce Rabbim bergen bütün ahenkli ihtişamını sergiley. Soñra ise umum tabiat meydanğa çıqıp, sümbül, nargiz, melevşeler ve yüzlernen diger çiçek çeşitlerinden tikilgen nağışlı kilim üzerinde aylâna-dolana oynağan haytarmanı vatan evlâtlarına bağışlay…

Lâkin bahar mevsimi ayını zamanda yılan, çıyan ve qasartqı kibi zehirli ve tehlükeli haşeratnıñ da yuqudan uyanıp çıqqan vaqıtı. O mubarekler qanğa susamış olsalar da Rahmeti soñsuz olğan Halıq tarafından yaratılğan tabiatları mücibi tek keregi qadar rızıqlarını alıp, ilâhi intizamını hiç bir sürette bozmaylar. İnkâr, isyan, tertipsizlik ve zülüm tek, aqlınıñ sesini diñlemegen, göñül sedasını eşitmegen, vicdan azabından rahatsız olmağan insan süretinde eki ayaqlı mahlüqlarğa mahsus. Yazıqlar olsun. Yazıqlar olsun. Başqasınıñ haqqını taptap, «haqqımdır», «küç kimde ise haq onıñdır» degen lânetli zalımlar aqibetlerinden haberdar degiller. Yazıqlar olsun.

Muqaddesatnıñ ğasp ile qoldan qoparılıp alınması — yigitlik sayıla, şerefine bayramlar ötkerile. Degil elleri, tizlerine qadar qanğa bulaşıp aç qarınları bağırsaqlarına qadar kene şu qannen tolğan ğaddar caniyler, eñ zayıf noqtanı tapıp o taraftan sinsice urmaqnı — meharet ve ustalıq bileler. Hançerni arqadan saplamaq, can biçare bedenni terk etken soñ bile suvuğan etlerni ezip, kesip, parça-parça etmek — qanğa suvsamışlıqnıñ eñ beteridir ve qatiller sürüsüne qabulnıñ yekâne şartıdır. Mahşerde bunı körgen şeytanlar bile dehşet ile artqa çekilecek, qaçacaq ve «Sübhansıñ, ya Rabb! Bunı özleri yaptılar, bizim elimiz tiymedi, iştirağımız olmadı. Bizden olacağı — yüreklerine aciz fısıltı ile fitne soqmaq, bunı qabul, isyan ve inkârları özlerinden!» dep, bağıracaq ve Cehennem azabına lâyıq körülgenler aleyhinde şaatlıq etecekler…

Öteyılnıñ baharı, bitmek bilmegen qaharni ketirdi. Yüregime yerleşip siñgen ğam-qasevet boğazımnı sıqtı, közlerimniñ çeşmesini quruttı. Suvsız qalğan vatanımnıñ toprağı kibi, çatlap ketken qalbimniñ ümüt tepeleri hasretlikniñ tınmaq bilmegen, sım-sıcaq, ateşli sahra ruzgârlarına açıq qalıp, yandı ketti. Yaqıp qavurğan odtan sebep bir otçıq bile filizlenip olamay, bir zayıf çiçek bile şu mühitke dayanalmay, küye, qara toz olıp etrafqa savurula. Cenkniñ zift kibi sim-siyah, sıcaq ve yapışqan kölgesi de başımnıñ tepesindeki küneşni öz çirkin kevdesinen büs-bütün qapattı, şaşmalattırıp, sıtma kibi titretken qorqu saldı. Közümni açtırdı ve, ister birinci asır, ister 21-nci, ister 121-nci asır olsun, yaratılıştan berli hiç deñişmegen insan mahiyeti içinde esfel-i safilin çuqurınıñ tübüne qadar yolnıñ daima açıq olğanını kösterdi.
Ey, lağap taqqan, aşşalağan, küfür basıp haqaret etken, insafnı ayaq astına alıp, merhametni tepken servet müptelâsı, iqtidar hastası, maqam delisi, altın cinnisı çılğın cellâtlar, qancıqlar ve evlât qatilleri! Ey, ömürbillâ haq-haqiqat adına eyilik bilmegen, adalet süreti altında zülmet işlegen yalancı, hırsız canavarlar! Eñ soñunda da rezil, sefil ve zelil olacaqsıñız, ey, ğafiller ve zemane firaunları! Halqımnıñ baharini çalıp, bunca masum insannıñ canına qıyıp, kimilerni zindanlarğa tıqıp, kimilerniñ cesetlerinen toplu, adsız mezarlarnı toldurıp da, olarnıñ qarğış, lânet ve bedduasından qurtulırsıñız mı dep zann etesiñiz? Payıñıznı mutlaqa alırsıñız, şübheñiz olmasın! Tarih bunıñ açıq-aydın şaatıdır.

Şehitlerimiz başta olmaq üzre bütün şanlı ecdatlarımız, keçmiş ve kelecek nesillerniñ aydınları ve muallimleri, ilim adamları ve medeniyet erbapları, umumen milletniñ varlığını qorçalağan bütün şuurlı fertler — birer çerdek ve urluq kibidir. Halqımıznıñ hatırası, milliy menligi ve bu muqaddes mekânda inşaa ve inkişaf ğayesi, tiklenme ve hür yaşama mefküresi ise bu urluqlarnı saqlap, kelişikli vaqıtnı beklegen sessiz, sakin, mütevazi, qara topraq kibidir. Siz ise, ırz-namus duşmanları, insaf ve şeref satqınları, nefishor mahlüqlar ve insanlıqnıñ ayıp atıqları olaraq, belki, tek bir şeyge lâyıqsıñız. Sizniñ qaderiñiz ve yaratılış ğayeñiz — belki, bu urluqlar içün kübre olmaq. Lâkin aziz halqımnıñ közünde ve zihininde qıymetiñiz, ahırdan tarlağa taşınıp serpilgen kübre qadar bile degil. Çünki kübre temiz hayvannıñ tabiy halıdır. Siz ise, eñ muzır ve eñ murdar hayvanlarnı, eñ isyankâr şeytanlarnı bile igrendirecek seviyege endiñiz.

Sizni bizim içün taqdir olaraq buyurğan Yüce Mevlâmıznıñ qail olması içün yapacağımız — belki, öz ahvalımıznı, hata ve yañlışlarımıznı közden keçirip, bir daa yapmamağa azm-u cezm-ü qast eylemek, haq ve hayır yolunda adımlarımıznı sabit qılmaqtır. Nefs ile qabul, til ile iqrar, qalb ile tasdiq etemiz. Amenna.

Mustafa Ametov

Фото аватара

Автор: Редакция Avdet

Редакция AVDET