Qırımtatar medeniyetiniñ inkişafı üzerinde fikrim böyledir: iç bir şey bir yerde turmay, er şey devam ete, er şey deñişe… Ögrenmek, fikir yürsetmek ve areket etmek insanğa has olğan çizgiler. Elbette, keçmişimizni közge almadan, onı talil etmeden şimdiki ayatımızğa ve kelecegimizge qıymet kesmek imkânsızdır. Lâkin er şey şahsiyetniñ ayatiy mevamınen, zekâsı ve diger bir sıra faktorlarnen bağlı.
BİZİM MEDENİYETİMİZMİ? Bizler Vatanımızdamız, tek yaşamaq, ev qurmaq arzusınen degil de, bağ-bağçalar oturtmaq, yurtumızğa faydalı olmaq hayalınen avdet oldıq ve er birimizniñ qalbinde bu istek bar edi. Bunı amelge keçirmek içün ise elimmizden kelgenini yapa edik.
Bu seneler devamında bir çoq şeyge irişe bildik – kitaphaneler, oquv yurtları, teatr olsun, hayriye ile oğraşa bilgen insanlar, Resul Velilâyev tarafından Qarasuvbazarda qurulğan Cuma Cami ve onıñ tarafından teesis etilgen Bekir Çoban-zade adına hayriye fondu. Tarih, til, edebiyat ve bir sıra tedqiq meselelerine bağışlanğın ne qadar yañı kitaplar yazıldı… Elmira Bayram-Ali ve Mamut Çurlunıñ faaliyetini alsaq, ressamlarımız, icadiy insanlar, jurnalist ve şairlerimiz – olarnıñ episi medeniyetizniñ inkişafında büyük yer alalar.
Medeniyet dolap degil de, onıñ qoyulqan yerini birden körip olamazsın.
Zaman kösterir… Kendi devletimiz olmağanına köre, yolumız uzun ve ağır ola bile, amma areketsizlik adetimizden degildir – em er biri ayrı olıp, em birlikte çalışamız ve çalışamız.
Zamanlar qıyın, dünya qaynay, bizler de bu qazanda ümüt ile yaşaymız.
Zarema TRASİNOVA
Foto: Elmaz Adamanova
