«Canlı luğat»nıñ taqdimine bardım. Bir şey tüşünem, bilesiñizmi… Telefonlar içün yapılğan ilâveler (mına şimdi «Lafazan efendi» de) rus tiliniñ vastasınen tilimizni ögrete. Ecnebiy, amma er bir teşikten eşitilgen, ayatımıznıñ eppi saasına sürip kirgen til vastasınen. Bir şey uydurıp, başqa bir tarzda ögrenmek kerekmiz. Belki, şu «Selâmaleyküm» kitap-leyhasınıñ emiyeti şunda ki, anda başqa til degil de, körgezme ile, köznen körip — miyge keçirilip ögretmesindedir.
Yani, eger de bu şekilde, ileri, interaktiv, bilmem daa nasıl, şekillerde iş yapılsa, demek, bu ecnebiy til esas-temel olmamaq kerek. Ses, davuş, piktogramma, resim, video… amma ecnebiy til degil.
Daa bir fikir, eger de balalar (olar menim oğlumnen yaşdaşlar tamam) İsmail oca Kerimov, Bekir ağa Mamutov aytqan şeylerge emiyet berseler, Saşa Gorâinov adlandırğan leyhalarğa qulaqassalar, pek de müim, tesirli, mefküre deñiştirici (öyle de bu yoldalar) bir iş becere bileler.
Mayye ABDULGANİYEVA, şaire
