Бир кунь Мерьем, Къырым харитасына бакъып: «Меним Ватаным неден башлана, Къара денъизден, я да Кезлев шеэринден, бельки, Керич тарафындан?» – тюшюнип, джевабыны тапалмады.
Бельки, къартбабам биле, барып ондан сорайым.
– Къартбаба!
– Не, гузелим? Не, торунчыгъым?
Сизге бир суалим бар:
Бизим Ватанымыз насыл тарафтан башлана?
Озь лафыны къартбаба торун иле алма тереги тюбюнде башлады.
«Кель, гузелим, берабер тюшюнейик. Бир сезнен оны айтмазсынъ. Ватан, къызым, аиледен, ананынъ айненилеринден, сой-соплардан, ана тилинден башлана.
«Ана тилини мектепте огренелер, китапсыз окъув олмай», – къошты Мерьем.
– Догъру, къызчыгъым, даа Къырым динден, озь тарихтен башлана.
– Сагъ олунъыз, къартбабам, энди мен барып гузель ресим япайым да, ресимнинъ серлевасыны исе – «Ватан неден башлана?» – деп адландырайым.
