СЕВМЕ МЕНИ
Севме мени, севме. Ялварам,
Юрьме артымдан. Санъа айтам:
«Энди севмейим сени, севмейим.
Артыкъ корьмеге сени истемейим!»
Кете севги, джанымы ярып.
Кете севги, аджджы яра къалдырып.
Къарара дюнья. Тапмайым чаре.
Дердиме дерт къошма. Ялварам – севме!
Мавы козьлеринънен ойле гъамлы бакъма,
Яралы джанчыгъымы да атеште якъма.
Къач кере санъа айттым кет, олма янымда.
Башкъа яренъ бар сенинъ. Бахтлы ол. Эльвида.
Севмейим мен сени, севмейим.
Амма бу дюньяда сенсиз насыл
Яшамагъа, ич бильмейим.
*****
НЕ ИЧЮН
Кете севги, ирип токътамай.
Ялварсанъ да, кери къайтмай.
Кете севги, тынчлыкъны алып,
Джанынъда аджджы яра къалдырып.
Не ичюн агъыра джандаки яра?
Не ичюн агъара севгисиз дюнья?
Не ичюн базыда окюрип агълайсынъ?
Не ичюн оны кимерде анъасынъ?
Не ичюн озюнъни бахтсыз сайасынъ?
Чюнки севгисиз яшап оламайсынъ,
Чюнки онсыз санъа дюнья виране.
Амма севги сырлары Алланынъ элинде.
*****
АДАМ НАСЫЛ ЯШАЙ?
Севги олса, джаны йылтырай,
Нурлар ичинде бахтлы яшай.
О беллей бу дюнья бир дженннет,
Ойле яшамакъ буюк бир къысмет.
Кетсе севги, джаны бузлай.
Кунеш де о бузларны иритип оламай.
Вира къаранлыкъ дюньягъа баса.
Сызлай джаны о мушкюль алда.
Я севги ёкъ олса. Насыл яшай?
Къуругъан чёльге джаны ошай,
Дюнья она керексиз корюне.
Амма эр адамнынъ такъдири озь эллеринде.
*****
Анам
Корем тюшюмде юксек къырны,
Беяз булут тёпесини сарды.
Анам аджеле тёпеге ёл алды,
Къырнынъ этегинде мени къалдырды.
«Ана, – къычырам, – менсиз кетме, токъта!
Бельки, джанынъны агъыртым, багъышла.
Къайт, янъгъыз къалдырма мени. Ана,
Чал баш да олсам, кене мен санъа бала».
Сенсиз ким мени озюнден чокъ север?
Ким тек хайырлы куньлер тилер?
Зор олса да, гедже-куньдюз ким манъа ярдым этер?
Гонълюми алып, сакът ол, ким дер?
Ким дуа этер белягъа къалмасам,
Бу виран дюньяда джаным агъырмасын деп?
Ким козьяшымы корюп, къасевет олур,
Юрегими къуванчнен толдурур?
Ким насиат берир мухтадж олсам,
Дертке дерман тапар хасталансам?
Ким бала-чагъамы, менден чокъ север,
Тербие берип, акъыл огретер?
Анам кете. Не ичюн мен кетип олмайым?
Мевляма ялварып, имдат сорайым?
Чагырам: «Ана, кетме! Къайт, къайт!»
Тек эшитем – айт, айт, айт.
*****
СЕВГИЛИМ
Мелегимсинъ, мелегим
Сырлы, назлы севгилим.
Дюльбер къызлар олса да чокъ,
Сенденъ гузель, дюньяда ич кимсе ёкъ.
Юксек бойлу, индже белли
Къара сачлы, севгилим.
Не де нурлу, джазибели,
Ири, мавы козьлеринъ бар сенинъ.
Эсир эттинъ къальбими,
Севгинънен якътынъ ичими.
Ёкъса, сенсинъ энди такъдирим,
Мевлям эдие эткен къысметим?
Севги бахшыштыр адамгъа эр заман,
Ич бахтлы олмаз севгисиз адам.
Эгер севсенъ, айт, гизлеме севгини.
Севмесенъ, кет деп, афу эт мени.
Бильмейим, не япайым?
Насыл къальбинъни анълайым?
Насыл сёзлерни тапайым да,
Севгенимни санъа айтайым?
Эгер бульбуль киби олса эдим,
Янында учуп къонар эдим.
Ойле нагъмелер йырлар эдим,
Къальбинъде севги якъар эдим.
Я да тылсымджы олса эдим,
Коктен йылдызларны джыйар эдим,
Ай ярыгъынен санъа багъышлар эдим,
Назик кунеш нуру киби сарар эдим.
Айт, гузелим, не япайым?
Эвинъизге къудаларны ёллайым?
Севсенъ ёлла, не даа санъа айтайым?
Сенинъ севги атешинде чыракъ киби янайым…
Мамин сервиз, или Когда уходит детство
