Bu yağmurlı ava olğanda Avdet keyfleriñizni eñ güzel şekilde, balalarnıñ aytqan sözleri vastasınen kötermege aşıqa. Bugün ana-babalar öz evlâtlarından eşitken ikâyelernen tanış olmağa teklif etemiz.
Nazrin, 4 yaşında. Qurman rayonı, Alabaş Qonrat (Amurskoye) köyü.
– Tize, kelin beyaz anterni kirletse, onı kim sögecek, kiyevimi, anasımı?
Safiye, 9 yaşında. Bağçasaray.
Safiye toyda kelin demetini tuttı. Ondan biraz büyük bir qız demetni almağa tırıştı, amma Safiye teslim olmay edi. Neticede demet öyle de büyük namzetke berildi.
– O qadar aqayğa çıqmağa istemek olurmı, aceba, – dep mırılday edi 9 yaşındaki Safika evge ketken yolunda.
Öz toyunda mademuazel Jamalanıñ yırlaycağını istedi.
– O daa qart olmaycaqtır, e?
– Eh, aqayğa, elbet, çıqmaq kerektir, amma aqayğa çıqmaq içün iç kimse yoqtır.
Er angi yaşında olğan qadınlarnıñ meseleleri aynıdır.
Adil, 5 yaşında. Büyük Onlar (Oktâbrskoye).
– Ana, oyuncaqnı ber!
– Tur, özüñ al, balam.
– Menim ayaqlarım ağıra.
– Yahşı, aysa bugün bir yerge ketsek, sen evde qalırsıñmı?
– Ne içün?
– Ya ayaqlarıñ ağıra da!
– Bir yerge ketkende ağırmay!
Emine, 5 yaşında. Aqmescit.
Kiçik qız odağa çapıp kele ve ayta:
– Ana, ne içün printsessa Holli (bilgisayarda baqqan multfilmniñ qaramanı) rusça laf ete?
– Ya o nasıl tilde laf etmek kerek, balam?
– Tatarca!
Perde.
Meryem, 7 yaşında. Sudaq.
– Meryem, kündeligiñe ne içün tenbi yazıldı?
– Bizni sögdiler, ve er kesniñ kündeligine yazdılar.
– Soñ, ne sebepten?
– Ana, men hatırlamayım, hatırlasam, başqa böyle yapmam.
– Ya eger hatırlamasañ?
– Kündelikte oqursıñ…
Men ana olam da, cevap bermelim…
Bundan evel derc etilgen kiçik qırımtatarlardan 5 lâtifeni bu yerde oquñız.
