Seitümer Emin «Ceviz teregi»

22.02.202112:39
Men Dünyağa kelgende,
qapu ögünde,
Sen, endi, yellerden, ep şuvuldar ediñ.
Seniñ taldañda dört-ayaqlap yürgende,
Sen maña, tatlı-yağlı cevizler berdiñ.

Dedeler taldañda yal alğan evelden.
Men de sallandım dalıñda salıncaqta.
Soñ, bir kün, quvuldıq tuvğan evlerden.
Çekiştik sürgünde – suvuqta, sıcaqta…

Çoq yıllar keçti. Qaytam men qart alımda.
Öksüzim!
Anasız,
babasız,
tuvğansız…
Ev-barqsız… Dolanam, kene de, taldañda.
Dolanam. Biñ türlü fikirler añımda.

Dolanam.
Sezekli qartanay
ep soray:
– Ne coydıñ, sen mında, nelerdir araysıñ?
– Sen añlamazsıñ meni, cariz qartanay,
Sen bu yerge kelgen yabaniy torğaysıñ…

Arayım. Burada gür yaşlığım qaldı.
Burada – babalar, dedeler kölgesi…
Burada – ırızım-namusım taptaldı.
Taptaldı anamnıñ közyaşı-incisi…

Yoq! Sen añlamazsıñ meni, sıfatıñ ayta.
Seniñ fikiriñ – diniñ – imanıñ başqa.
Saña episi bir – kimniñ mezarı taptala.
Lâkin bil, evniñ saibi ömürlik qayta.
Saña yer yoq mında, mezarğa – baştaşqa!

Men bu ortalıqta oyuncaqlar qaldırdım.
Qıdıram men, köresiñmi, tapalmayım!
Belkim de, men endi, aqlımı aldırdım.
Ah, men bosağamdan adım atalmayım…

Erte-keç, belkim, añlarsıñ, olsañ İnsan.
Ve özüñ, özüñ taşlarsıñ bu duraqnı.
Sabırlar tükenir bir kün, maña inan!
Yaqar-yıqarım men, inan, barnı-yoqnı…
Men, kimseni qorquzmayım bu alımda.
Meni añlar, menim çektigimi çekken!
Qatalıp turma, yavur, menim aldımda!
Bu quyudan menim neslim suv içken…

Çekil,
quyumdan bir yutum suv içeyim.
Yandım!
Araretten patladı dudaqlar.
Çekil,
tuvğan bosağamdan keçeyim –
seniñ degil,
menim, menim bu duraqlar!

Albat, 1991 s. 15 mayıs
Фото аватара

Автор: Редакция Avdet

Редакция AVDET