Halq üfürse – boran olur.
Halq yürgen yoldan yür.
Qayda birlik, anda tirilik.
Birleşken biñni yıqar.
Bir qoldan davuş çıqmaz.
Kökke degil, köpke baq.
Halqqa qoşulğannıñ göñlü toq,
Halqtan ayırılğannıñ yüzü yoq.
Tırnaq etten ayırılmaz.
Cemaat saña degil de, sen cemaatqa uymaq kereksiñ.
Halqta olğan, padişada olmaz.
Halq yırı uzaq eşitilir.
Halqnıñ küçü – yel küçü, sel küçü.
Torğay uçsa – topunen.
Cemaat qazanı ateşsiz qaynar.
Sıradan qalğan sürünip öler.
Aşasa da öz cemaatım aşasın.
Halqnen yaşa, halqnen öl.
Halq köterilse, sen de tur.
Çoqluq tükürse, göl olur.
Yurtuñdan ayırılsañ da, halqıñdan ayırılma.
Halqnıñ işançını coymaq qolay, tapmaq qıyın.
Halq yerden yılan yılışqanını duyar.
Yoluñnı şaşırsañ da, halqıñnı unutma.
Sürüden ayırılğan qoynı qaşqır parçalar.
Halq tursatqannı iç kim yıqalmaz.
Halqqa birlik – quşqa qanat.
Halqta olsa – sende bar.
Halq tanısa – dünya tanır.
