Ana yurtuñ – altın beşik.
Vatan – ekincı anañ.
Vatansız adam – yırsız bülbül.
Ana kibi yar olmaz,
Vatan kibi yer olmaz.
Vatan – doğmuş anañ ise,
Ğurbet il – ögey anañ.
Başqa ilniñ sultanı olğance,
Öz iliñniñ çobanı ol.
Vatan – doğmuş anañ ise,
Vatan sevgisi – sevgilerniñ eñ büyügidir.
Er keske öz Vatanı tatlı.
Ğurbetlik gülni soldurır.
Quşnıñ da tuvğan yuvası bar.
Duşmandan qorqqan, duşmannen dost olur,
Vatanını sevgen – ernen.
İşiñ Vatan oğrunda ise,
Babañnnñ da hatrını sayma.
Tuvğan ana – bir,
Tuvğan Vatan – bir.
Yarından ayırılğan yedi yıl ağlar.
Vatanından ayırılğan ölgence ağlar.
Vatanğa hızmet etkeniñ – özüñe hızmet etkeniñ.
Tuvğan ilniñ yeri – cennet suvu – şerbet.
Eski yurtnıñ qadiri yañısında bilinir.
Qaplıbaqa da öz qabına baqıp:
– Öz evim, öz sarayım, – degen.
Ana yurtuñ aman olsa,
Tüs – çırayıñ sararmaz.
Yurtu baynıñ özü bay.
Bülbülge altın qafes bile zindandır.
Er quş öz yuvasını begenir.
Er gül öz pıtağında açar.
Baqa – batağına, balıq – gölüne.
Vatan içün otqa tüşseñ, yanmazsıñ.
Vatanına hiyanet etken, öz anasına hiyanet eter.
